voleur, n.
1. āhīþend (m. nd) ♦ berēafere (m. ja) ♦ berēafigend (m. nd) ♦ grīpend (m. nd) ♦ hergere (m. ja) ♦ hergiend (m. nd) ♦ hlōþere (m. ja) ♦ mōrsceaþa (m. an) ♦ rēafere > a.m. reaver, v.h.a. roubari > all.m. Raüber {m. ja} ♦ rēaf(i)gend (m. nd) ♦ rīpere/rȳpere (m. ja) ♦ sǣtere/sēt(t)ere (m. ja) ♦ sǣtnere/sētnere (m. ja) ♦ scēacere, v.h.a. skāchāri/scāhhāri > all.m. Schächer {m. ja} ♦ sc(e)aþa/sceoþa (m. an), v.s. skađo ♦ strūdend (m. nd) ♦ strūdere (m. ja) ♦ þēof/þē(a)f/þǣf (m. a) > a.m. thief, got. þiufs (m. a), v.n. þjófr, v.h.a. thiob (m. a) > all.m. Dieb, v.s. thiof, v.fr. thiaf ♦ þēofmann (m. th. rac.) ♦ þēofsceaþa (m. an) ♦ wanigend (m. nd) ♦ wealdgenga (m. an) ♦ woruldstrūdere/weoroldstrūdere/weoroldstrūtere (m. ja). fieffé voleur regnþēof (m. a).
2. voleur au crépuscule/à l’aube (DRAGON) ūhtsceaþa (m. an). voleur d’abeilles bēoþēof (m. a). voleur d’homme manþēof (m. a). voleur d’or goldþēof (m. a). voleur de chevaux stōdþēof (m. a). voleur qui peut être racheté par le wergeld wergildþēof (m. a). repaire de voleurs gescræf/gescre(a)f (nt. a) ♦ þēofa cot (nt.) ♦ þēofdenn (nt. ja).