bienfait, n.
1. (avantage, bénéfice) forþdǣd (f. i) ♦ framung/fre(o)mung/fromung (f. ō) ♦ fremsumnes (f. jō) ♦ fremu (f. i), v.h.a. fruma (f. ō) ♦ gehȳþelicnes/gehȳdelicnes (f. jō) ♦ getǣsnes (f. jō) ♦ gōd > a.m. good, v.n. gott, v.h.a. guot > all.m. Gut {nt. a} ♦ hȳþegung (f. ō) ♦ hȳþþ (f. i) ♦ hȳþþo ♦ notu (f. ō), v.fr. note ♦ nyt(lic)nes (f. jō) ♦ ongehȳþnes (f. jō) ♦ rǣd/rād/rēd (m. a), v.n. ráð (nt.), v.h.a. rāt (m. a), v.s. rād, v.fr. rēd ♦ þearf/þærf (f. ō), got. þarba (f. ō), v.n. þǫrf (f.), v.h.a. darba (f. ō), v.s. tharf, v.fr. therve ♦ wæstm/we(a)stm (m. et nt. a), v.h.a. wahsmo (m. an), v.s. wastum. bienfait incalculable unrīmgōd (nt. a). bienfait pour la vie feorhrǣd (m. a).
2. (faveur, bonté) ambihtsumnes (f. jō) ♦ ār (f. ō), āre (f. ōn), v.n. æra, v.h.a. ēra > all.m. Ehre, v.s. ēra, v.fr. ēre ♦ duguþ/dugoþ/dugaþ/dugeþ (f. ō), v.h.a. tugad/tugund (f. i) > all.m. Tugend, v.fr. duged (f.) ♦ geearnung (f. ō) ♦ gōd ← ♦ gōddǣd (f. i) > a.m. good deed ♦ hrōþor/hrōþer (m. a) ♦ liss/līþs (f. jō) ♦ þēnung/þegnung/þegning (f. ō) ♦ weldǣd/wildǣd, got. wailadēþs, v.h.a. wolatāt > all.m. Wohltat {f. i} ♦ welfremming (f. ō) ♦ welfremnes (f. jō). dispensateur de bienfaits (DIVINITÉ) ārgifa (m. an) ♦ blǣdgifa (m. an) ♦ ēadfruma (m. an) ♦ ēadgi(e)fa (m. an) ♦ lēangyfa/lēangifa (m. an) ♦ symbelgifa (m. an). personne qui reçoit un bienfait duguþnǣmere (m. ja).