enfuir

s’enfuir, vp.


āflēon (VF2) ♦ āsceacan/āscæcan (VF6) ♦ āweg/onweg flēon (VF2) ♦ ætflēon (VF2) ♦ æti(e)rnan ūt (VF3) ♦ beflēon (VF2) ♦ berstan (fram) (VF3) > a.m. burst, v.n. bresta (VF3), v.h.a. brestan (VF4) > all.m. bersten ♦ flēogan/flīogan (VF2) > a.m. fly, v.n. fljúga (VF2), v.h.a. fliogan (VF1)> all.m. fliegen, v.fr. fliaga ♦ forflēon (VF2) ♦ fullflēon (VF2) ♦ (ge)būgan (fram/of) (VF2) ♦ (ge)flēo(ha)n > a.m. flee, got. þliuhan, v.n. flýja, v.h.a. fliohan > all.m. fliehen {VF2}, v.s. fliohan, v.fr. flīa ♦ inflēon (VF2) ♦ ofer bæc būgan (VF2) ♦ oferflēon (VF2) ♦ on flēame weorþan (VF3) ♦ onweg losian (Vf2) ♦ oþfaran (VF6) ♦ oþflēon (VF2) ♦ oþi(e)rnan/oþyrnan/oþrinnan {VF3}. s’enfuir à la nage oþswimman/oþswymman (VF3) ♦ ūt ætswimman.