esclavage

esclavage, n.


hæftedōm (m. a) ♦ nīedhīernes/nīdhīrnes/nēdhīernes/nīedhērnes (f. jō) ♦ þēowdōm/þēadōm (m. a) ♦ þēownȳd/þēownīd/þēohnēd (f. i) ♦ þēowot/þēowet/þēowut/þēowæt (m. ja). en esclavage þēowwi(e)lisc/wælisc/we(a)lisc/wylisc/wealhlisc/weallisc/wilsc > a.m. Welsh, v.n. valskr, v.h.a. wal(a)hisc/walesc > all.m. welsch. mettre en esclavage (ge)hæftan, got. haftian, v.h.a. hepten/heftan > all.m. heften {Vf1}, v.s. heftian, v.fr. hefta. qui n’est pas en esclavage ungewilde/ungewylde. réduire à l’esclavage (ge)þēowian/(ge)þēawian, v.n. þjá, v.s. githionōn {Vf2}. être réduit à l’esclavage frēotes þolian (Vf2) ♦ þēowian ←. réduit à l’esclavage par la loi wīteþēow. personne réduite à l’esclavage hæft (m.), v.n. haptr (m.), v.h.a. haft (m. et nt. a) > all.m. Haft ♦ þēowa (m. an). personne réduite à l’esclavage par la loi nȳdþēowetling/nī(e)dþēowetling (m. a) ♦ wīteþēow (m. wa).