fornication, n.
ǣ(w)bryce/ēwbryce (m. i) ♦ dyrneforlege(r)nes (f. jō) ♦ dyrne(ge)legerscipe (m. i) ♦ dyrne(ge)liger/derngeliger (f.) ♦ forleg(en)nes/forlig(e)nes (f. jō) ♦ forliggang (m. ou nt. ?) ♦ geligere, got. galigri {nt. ja} ♦ geligernes (f. jō) ♦ hǣmed/hǣmet/hǣmeþ/hēmed/hēmeþ (nt. a) ♦ hǣmedscipe (m. i) ♦ hǣmedþing (nt. a) ♦ hōr (nt.), got. hors (m. a), v.n. hór (m.), v.h.a. huor (m.) ♦ unrihthǣmed (nt. a) ♦ unrihthǣming (f. ō) ♦ wōhhǣmed (nt. a). fornication avec les femmes wīfcynd ♦ wīfgeornes (f. jō). coupable de fornication forlegen.