gorge, n.
1. (gosier) cēace (f. ōn) ♦ ceafl (m.), v.s. kaflōs (m. pl.) ♦ ce(o)le (f. ōn) > a.m. jowl, v.h.a. kela (f.) > all.m. Kehle ♦ ceolor/ceoler (f.), v.h.a. kelur ♦ ceosol ♦ edroc/edric (m.) ♦ gurgullion ♦ hrace (f. ōn), hracu (f.), hraca (m. an), v.h.a. racho ♦ hȳge ♦ þrote/þrotu (f. ōn) > a.m. throat, v.h.a. drozza > all.m. Drossel ♦ wāsend/wǣsend (m. nd) > a.m. weasand, v.h.a. weisant ♦ woddor (nt.). éclaircissement de la gorge hrāca/hrǣc(e)a (m. an) ♦ hrǣcung (f. ō). mal de gorge ceolwærc (nt. a) ♦ hrǣcgebrǣc (nt. a). prendre qq. à la gorge/serrer à la gorge āsūcan ♦ wyrgan (Vf) > a.m. worry, v.h.a. wurgan, v.fr. wergia.
2. (ravin) ce(o)le ← ♦ clūse (f. ōn) ♦ crundel/crundol/crundul (m. et nt.) ♦ hrace (f. ōn), hracu (f.), hraca (m. an), v.h.a. racho.