lame, n.
1. (arme) ecg > a.m. edge, v.n. egg, v.h.a. ekka > all.m. Ecke {f. jō}, v.s. eggia (f.), v.fr. egge/eg/ig (f. jō) ♦ ecglāst (m. et f.). (épée) lame de combat beadumēce (m. ja) ♦ hildebil (nt. a) ♦ hildemēce (m. ja) ♦ wīgbill (nt. a). qui a la lame étincelante brūnecg ♦ scīrecg.
2. (vague) brimwylm (m. i) ♦ flōdȳþ (f. jō) ♦ holmwylm (m. i) ♦ sǣwǣg (m. i) ♦ sǣwylm/sǣwilm (m. i) ♦ sǣȳþ (f. jō), v.s. sēoūđia ♦ sealtȳþ (f. jō) ♦ sigend (m. nd) ♦ wǣg/wāg (m. i), got. wēgs (m. a), v.n. vágr (m.), v.h.a. wāg (f. i), v.s. wāg, v.fr. wēg ♦ wæterȳþ (f. jō) ♦ w(e)alca (m. an) ♦ ȳþ/ēþ, v.n. unnr (f. i), v.h.a. unda (f. ō et ōn), v.s. ūđia.