armer

armer, v.


1. vt. (SOLDAT, ARMÉE) (ge)ge(a)rwian/gyrian/gi(e)rian (Vf2), v.s. garuwian/gerwean/girwian ♦ (ge)gi(e)rwan/(ge)ge(a)rwan/(ge)gyrwan/gegærwan/iarwan (Vf1), v.h.a. gar(a)wēn (Vf3) ♦ gesi(e)rwan/geserwan/gesyrwan (Vf1) ♦ (ge)wǣpnian/gewēpnian/(ge)wǣmnian (Vf2), v.n. vápna (Vf2), v.h.a. wāffanen (Vf1) > all.m. waffnen. (NAVIRE) gewǣdian/gewēdian (Vf2), v.h.a. giwātēn (Vf3).


2.
s’armer, vp. s’armer de courage gecollenferhtan hēafdu ūp āhebban (VF6) ♦ mōd niman (VF4).