suffisance, n.
1. (quantité suffisante) geneah, got. ganauha (m. an), v.h.a. ginogi ♦ gemet, v.h.a. mez {nt. a}, v.s. gimet ♦ genyht/geniht (f. et nt. i), v.n. gnótt (f.), v.h.a. ginuht (f. i) ♦ (ge)nyhtsumnes/(ge)nihtsumnes (f. jō).
2. (fatuité) anmēdla/onmēdla/onmǣdla (m. an) ♦ crēasnes (f. jō) ♦ dearfscipe (m. i) ♦ fortruwodnes/fortruwednes/fortrugadnes (f. jō) ♦ fortruwung (f. ō) ♦ gedyrstlǣcung (f. ō) ♦ oferhygd/oferhigd/oferhȳd (f. et nt. i), v.h.a. ubarhuht (f. i) ♦ ofermōd (nt. a), v.h.a. ubarmuot (m. a) > all.m. übermut ♦ selflīce (nt.) ♦ þrīstnes (f. jō). avec suffisance prūtlīce > a.m. proudly.