trompette, n.
bīeme/bȳme/bēme (f. ōn) ♦ blǣdhorn (m. a) ♦ blæshorn (m. a) ♦ horn (m. a) > a.m. horn, got. haurn (nt. a), v.n. horn (nt.), v.h.a. horn (nt. a) > all.m. Horn, v.s. horn, v.fr. horn (nt. a) ♦ sārga (m. an) ♦ stocc (m.) > a.m. stock, v.n. stokkr, v.h.a. stoc > all.m. Stock, v.s. stok, v.fr. stokk ♦ sweg(e)lhorn (m. a) ♦ trūþhorn/þrūþhorn (m. a). trompette céleste heofonbȳme (f. ōn). trompette de guerre feohtehorn (m. a) ♦ gūþhorn (m. a) ♦ herebȳme (f. ōn) ♦ herehorn (m. a). trompette de la victoire sigebȳme/sigebīme (f. ōn). trompette marine scipbȳme/scipbīme (f. ōn).
joueur/sonneur de trompette bȳmere/bē(a)mere (m. ja) ♦ bȳmesangere (m. ja) ♦ hornblāwere (m. ja) ♦ hornbora (m. an) ♦ trūþ (m.). son de la trompette g(e)aldor (nt.) ♦ gereord (nt. a) ♦ hlēoþrung (f. ō). sonnerie de trompette blāwung (f. ō).