dérangé

dérangé, adj.


1. (fou) brægensēoc dēofolsēoc fēondsēoc(ge)bræcsēoc/(ge)bræcsīoc/(ge)brocsēoc gemǣd/gemād/gemēd > a.m. mad, v.h.a. gimeit ♦ (ge)witlēas (ge)witsēocgydig/gidig > a.m. giddy ♦ mōnaþsēoc, v.h.a. mānodsiuh ♦ mōnsēoc ofset(en)unwīs > a.m. unwise, got. unweis, v.h.a. unwīs, v.s. unwīs ♦ ungewitful ungewittig, v.s. ungiwittig ♦ wēde(nde) wēdenheort wōd, got. wōþs, v.n. óðr, v.h.a. wuot ♦ ylfig/ilfig.


2.
(ESTOMAC) ungemetfæst, v.h.a. ungimezfast ♦ ungemetfæstlic ungewealden.