exil, n.
elþēodignes/æl(l)þēodignes (f. jō) ♦ g(i)esting (f. ō) ♦ wracu/wraco/wrecu (f. ō), got. wrakja (f. jō), v.s. wraka/wreka ♦ wræc > a.m. wrack (nt. a) ♦ wræcscipe (m. i) ♦ wræcsīþ (m. a), v.s. wraksīđ. en exil on elþēode ♦ on elþēodige. être/errer en exil wracian (Vf2) ♦ wracnian (Vf2) ♦ wræclāstas wunian (Vf2). chemin de l’exil wræclāst (m. a). lieu d’exil wræcsetl (nt. a) ♦ wræcstōw (f. wō).