finesse, n.
1. (astuce, ingéniosité) dēopnes/dīopnes (f. jō) > a.m. deepness ♦ lotwrenccēast (f.) ♦ searo/searu/syru/siru (nt. wa), got. sarwa (nt. pl. wa), v.n. sørvi (nt.), v.h.a. saro (nt. pl. wa) ♦ smēalicnes (f. jō) ♦ wærgeapnes (f. jō). avec finesse searoþancum.
2. (ruse, fourberie) foxung (f. ō) ♦ fræfel, v.h.a. fravali (f.) > all.m. Frevel ♦ fræfelnes (f. jō) ♦ gēapscipe (m. i) ♦ gebrægdnes (f. jō) ♦ (ge)swi(o)pornes/(ge)sweopornes/(ge)swiopernes/(ge)swifornes (f. jō) ♦ lār > a.m. lore, v.h.a. lēra > all.m. Lehre {f. ō}, v.s. lēra, v.fr. lāre ♦ list (m. et f. i), got. lists (f. i), v.n. list (f.), v.h.a. list (f. i) > all.m. List, v.s. list, v.fr. lest ♦ lytignes (f. jō) ♦ prætt (m.) ♦ si(e)rwung/searwung/syrwung (f. ō) ♦ smēalicnes (f. jō) ♦ wærgeapnes (f. jō) ♦ wærlot (nt.) ♦ wærscipe/werscipe (m. i). agir avec finesse lytigian/lytegian (Vf2).
3. finesse d’esprit scearpnes (f. jō) > a.m. sharpness. manque de finesse ungearowitolnes (f. jō) ♦ unscearpnes (f. jō).