fumée, n.
rēc (m.) > a.m. reek, v.n. reykr (m.), v.h.a. rouh > all.m. Rauch, v.s. -rōk, v.fr. rēk ♦ smī(e)c/smēc/smȳc (m.) ♦  smoca (m. an) > a.m. smoke ♦  stē(a)m/stīem (m. a) > a.m. steam ♦ þism/dism (m.) ♦  þrosm/þearsm (m.). fumée d’un bûcher wudurēc (m.). fumée mortelle wælrēc (m.). fumée sulfureuse swefelrēc/sweflenrēc (m.) ♦  sweflþrosm (m.). plein de fumée þrosmig.
dégager de la fumée (ge)rēocan > a.m. reek, v.n. rjúka, v.h.a. riohhan > all.m. riechen, v.fr. riaka {VF2} ♦  smēocan (VF2), smocian (Vf2) > a.m. smoke ♦  smīcan/smēcan (Vf) ♦ stī(e)man/stēman/stȳman (Vf1) > a.m. steam. faire dégager de la fumée rēcan (Vf1). exposer à la fumée berēcan/berǣcan (Vf1) ♦  berēocan (VF2) ♦ smēocan (VF2) > a.m. smoke.