haine, n.
1. anda/onda/oneþa/onoþa/anoþa (m. an), v.n. andi (m.), v.h.a. anado/anto (m. an), v.s. ando (m.) ♦ fǣhþ/fǣgþ (f. ō), fǣhþu/fǣhþo (f. ō), fǣhþe (f. ōn), v.h.a. fēhida > all.m. Fehde, v.fr. feithe/faithe/feythe/faythe (f.) ♦ fēondrǣden (f. jō) ♦ fēondscipe/fēondscype (m. i), v.fr. fīandskip ♦ fēo(u)ng/fīoung (f. ō) ♦ geniþla (m. an) ♦ hatung, v.h.a. hazunga {f. ō} ♦ hete (m. i), got. hatis (nt. a), v.n. hatr, v.h.a. haz (m. i) > all.m. Hass, v.s. heti ♦ lāþ (nt. a) > a.m. loath, v.n. leiðr, v.h.a. leid (nt. a) > all.m. Leid, v.s. lēđ, v.fr. leed ♦ lǣþþ(o)/lǣþþu (f. ō), v.n. leiði, v.h.a. leida (f. ō) ♦ mōdhete (m. i) ♦ nīþ (m. a), got. neiþ (nt. a), v.n. níð (nt.), v.h.a. nīd (m. a) > all.m. Neid, v.s. nīđ, v.fr. nīth ♦ synn/sinn/senn (f. jō) > a.m. sin, v.n. synd, v.h.a. sunta (f. jō et ōn) > all.m. Sünde, v.s. sundia, v.fr. sende ♦ tēona (m. an), v.s. tiono ♦ unhyldo/unhyldu, v.h.a. unhuldī {f. īn}, v.s. unhuldi ♦ unsibb (f. jō), v.h.a. unsippe ♦ wiþermēdo (f.). avec haine lāþe, v.h.a. leido. chargé de haine ǣtrenmōd/ātrenmōd ♦ bealuhycgende/bealohycgende ♦ bealuhygdig ♦ hetelic, v.h.a. hazlīh, v.s. hetilīk ♦ heteþancol ♦ hetlen ♦ hetol/hatol/hetel, v.h.a. hazzal ♦ nīþful ♦ nīþhycgende (ja/jō) ♦ nīþhygdig, v.s. nīdhugdig ♦ yfelwille(nde). plein de haine fīgende ♦ heterōf. attiser la haine fǣhþe (ge)stǣlan (Vf1) ♦ synne (ge)stǣlan (Vf1). exciter la haine lāþian > a.m. loathe, v.n. leiða, v.h.a. leidōn {Vf2}, v.s. lēđon.
2. haine de l’épée ecghete (m. i). haine guerrière cumbolhete (m. i). haine injustifiable unrihtfēoung (f. ō). haine meurtrière billhete (m. i) ♦ morþorhete (m. i) ♦ wælfǣhþ (f. ō) ♦ wælnīþ (m. a). haine rancunière nīþhete (m. i) ♦ tēonhete (m. i). haine ressentie par un peuple lēodhete (m. i). haine qui mène à la guerre wīghete (m. i). haine qui recourt aux armes wǣpenhete (m. i). haine sournoise inwitnīþ (m. a), v.s. inwidnīđ ♦ searonīþ/searunīþ (m. a).