malaise

malaise, n.


1. (gêne physique, douleur) angnes (f. jō) ♦ angsumnes (f. jō) ♦ earfoþe/earfeþe (nt. ja), got. arbaiþs (f. i), v.n. erfiði (nt. ja), v.h.a. arabeit (f. i) > all.m. Arbeit, v.s. arbeit (f.), arbeithi/arbeidi/arvit (nt.), v.fr. arbe(i)d (nt.) ♦ earfoþlicnes (f. jō) ♦ earfoþnes (f. jō) ♦ gewinn (nt. a), v.h.a. giwin > all.m. Gewinn, v.s. gewin ♦ nearones/nearunes (f. jō) > a.m. narrowness ♦ sār/swōr > a.m. sore, got. sair, v.n. sár, v.h.a. sēr {nt. a}, v.s. sēr, v.fr. sēr ♦ sārnes (f. jō) > a.m. soreness ♦ ungescrēpnes (f. jō) ♦ wærcsār (nt. a) ♦ wīte (nt. ja), v.n. víti, v.h.a. wīz(z)i (nt. ja), v.s. wīti, v.fr. wīte.


2.
(gêne mentale) mōdsēocnes (f. jō). (nervosité) gewand (nt.) ♦ mōdsēocnes (f. jō) ♦ ymbhȳdignes/ymbhygdignes (f. jō).