monter, v.
1. vi. a. (s’élever) ārǣman (Vf) ♦ āstīgan (ūp) (VF1) ♦ clymman ♦ eft ārīsan (VF1) ♦ forþrǣsan (Vf1) ♦ (ge)stīgan (ūp), got. (ga)steigan, v.n. stíga, v.h.a. stīgan > all.m. steigen {VF1}, v.s. (gi)stīgan, v.fr. stīga ♦ hebban (ūp) (VF6) ♦ ofstandan (VF6) ♦ ofstīgan (VF1) ♦ ūpārīsan (VF1) ♦ ūp āspringan (VF3) ♦ ūpcuman (VF4) ♦ ūpgān (-mi) ♦ ūpspringan (VF3) ♦ ūp(ā)stīgan (VF1). (EAUX) onspringan (VF3) ♦ ūp weallan (VF7) ♦ uppian (Vf2). personne qui monte ūpstigend (m. nd).
b. (SUR UN CHEVAL) āstīgan (VF1) ♦ bestrīdan (VF1) > a.m. bestride ♦ (ge)hlēapan ūp (on) (VF7) ♦ strīdan ūp (on) (VF1) ♦ ūpstīgan (on) (VF1).
c. monter à bord āstǣgan on scip ♦ āstīgan (on) scip (VF1) ♦ āstīgian scip (Vf) ♦ bāt gestīgan (VF1) ♦ cēol gestīgan (VF1) ♦ gān on scip (-mi) ♦ (ge)scipian (Vf2) ♦ stīgan on scip (VF1). monter à bord clandestinement bestelan ūp (VF4).
d. (grimper dans) āstǣgan/āstīgan (VF1) ♦ āstīgian (Vf) ♦ instīgan (VF1).
e. monter sur le trône fōn tō rīce (VF7).
2. se monter à, vp. (SOMME, etc.) macian > a.m. make, v.h.a. mahhōn > all.m. machen, v.s. makōn, v.fr. makia {Vf2}.