amener

amener 1, vt.


1. (mener auprès de/chez) ācuman (VF4) ♦ ādōn (‑mi) ♦ fercian (Vf2) ♦ forþbringan/forþ(ge)brengan (Vf1) ♦ gefecc(e)an/gefæccan/gefecgan (Vf3) > a.m. fetch ♦ (ge)ferian/(ge)fergan/ferig(e)an (Vf2), got. farjan (Vf1), v.n. ferja, v.h.a. ferren (Vf), v.s. ferian, v.fr. fera ♦ (ge)fetian/(ge)fatian/(ge)fætian/(ge)fetig(e)an/fettan (Vf3) > a.m. fetch ♦ (ge)lǣdan > a.m. lead, v.n. leiða, v.h.a. leiten > all.m. leiten {Vf1}, v.s. lēdian, v.fr. lēda (Vf1) ♦ habban (forþ/ūp/of) (Vf3) ♦ inbelǣdan (Vf1) ♦ in (ge)lǣdan/on gelǣdan (Vf1) ♦ onlǣdan/anlǣdan (Vf1). amené (PERSONNE) ūp gelǣded. amener chez soi begietan…hām (VF5). amener devant qq. geandwe(a)rdian/geondwerdian (Vf2).


2.
amener à, a. (déterminer qq. à) geci(e)rran/gecyrran on/tō (Vf1) ♦ (ge)dōn > a.m. do, v.h.a. (gi)tuon > all.m. tun {‑mi}, v.s. dō(a)n/dūan, v.fr. dua ♦ gelōgian (Vf2). amener à participer à/à prendre part à habban tō (Vf3).


b. (À UN ÉTAT/UNE SITUATION)
(ge)habban > a.m. have, got. haban, v.n. hafa, v.h.a. habēn > all.m. haben, v.s. hebbian {Vf3}, v.fr. hebba/habba (Vf1) ♦ getēon tō (VF2) ♦ tō (ge)dōn (‑mi).


3.
 (causer, occasionner) berēnian (Vf2) ♦ forþbringan (Vf1) ♦ forþgecīgan (Vf1) ♦ forþ(ge)clipian/forþ(ge)clypian (Vf2) ♦ fullfremman (Vf1) ♦ gecræftan (Vf) ♦ gedōn (‑mi), v.s. gidōn ♦ gefēran (Vf1) ♦ (ge)macian > a.m. make, v.h.a. mahhōn > all.m. machen, v.s. makōn, v.fr. makia {Vf2} ♦ (ge)wyrcan/(ge)wircan > a.m. work, got. gawaurkjan, v.n. yrkja, v.h.a. wurchen/wirken/wirkian > all.m. wirken, v.s. wirkian, v.fr. werka {Vf1} ♦ þurhtēon (VF2) ♦ wegan > a.m. weigh, got. gawigan, v.n. vega, v.h.a. wegan {VF5}. facilement amené īeþtogen/ȳþtogen. amener sur qq. (DES ENNUIS, etc.) āsettan (Vf1) ♦ bespanan on (VF6) ♦ on/tō getēon (VF2) ♦ sendan/sændan > a.m. send, got. sandjan, v.n. senda, v.h.a. senten > all.m. senden {Vf1}, v.s. sendian, v.fr. senda.


amener 2, vt.


(abaisser) amener le mât lecgan þone mæst (Vf1).