ancre

ancre, n.


ancor/ancer/oncor (m.)/ancra (m. an) > a.m. anchor, v.n. akker (nt.), v.h.a. anchar > all.m. Anker, v.fr. anker. être à l’ancre (ge)rīdan > a.m. ride, v.n. ríða, v.h.a. rītan > all.m. reiten {VF1}, v.s. ‑rīdan, v.fr. rīda (VF1). lever l’ancre (appareiller) lǣtan ūt, v.n. láta út {VF7} ♦ ūtāscūfan (VF2). matelot préposé à l’ancre ancormann/ancermann (m. th. rac.).