signal

signal, n.


1. (signe, indice) a. getācnung, v.h.a. zeihhanunga {f. ō} ♦ tāc(e)n (nt. a) > a.m. token, got. taikns (f. i), v.n. teikn (nt.), v.h.a. zeihhan (nt. a) > all.m. Zeichen, v.s. tēkan (nt.), v.fr. tēken.

b. signal sonore bēacen/bīecn/bēc(e)n/bēcun (nt. a) > a.m. beacon, v.h.a. bouhhan/pouchan, v.s. bōkan, v.fr. bāken. (MARQUANT UNE HEURE DONNÉE) stund (f. ō), v.n. stund (f. i), v.h.a. stunta (f. ō) > all.m. Stunde, v.s. stunda, v.fr. stunde.

2. (geste) bīcnung/bē(a)cnung/bȳcnung (f. ō) ♦ gebēacen (nt. a) > a.m. beacon, v.h.a. bouhhan/pouchan ♦ tāc(e)n ←.