signe

signe, n.


1. (geste, mouvement) a. gebēacen (nt. a) > a.m. beacon ♦ tāc(e)n (nt. a) > a.m. token, got. taikns (f. i), v.n. teikn (nt.), v.h.a. zeihhan (nt. a) > all.m. Zeichen, v.s. tēkan (nt.), v.fr. tēken. faire un signe (ge)bīcnan/(ge)bēcnan > a.m. beckon, v.h.a. bouhnen {Vf1} ♦ (ge)bīcnian/(ge)bē(a)cnian/(ge)bȳcnian > a.m. beckon (Vf2), v.h.a. gibauhnian, v.s. gibōknian. faire des signes wafian (Vf2) > a.m. wave. faire signe de l’œil wincian (Vf2) > a.m. wink, v.h.a. winchan (VF) > all.m. winken. faire signe de la tête ālūtan (VF2). faire un signe de tête ālūtan (VF2) ♦ (ge)bīcnan ← ♦ (ge)bīcnian ←. faire signe de (ordonner) (ge)bīcnan ← ♦ (ge)bīcnian ←.

b. signe de croix bletsung/bledsung (f. ō) > a.m. blessing ♦ cristelmǣl (nt. a) ♦ crūc (m.), v.n. kross (m.), v.h.a. crūci (nt. ja) > all.m. Kreuz, v.s. kruse, v.fr. criuce/criōce ♦ hālig rōde tācen (nt. a) ♦ (h)rōd (f. ō) > a.m. rood, v.n. róða, v.h.a. rūota (f. ō) > all.m. Rute, v.s. rōda, v.fr. rōde ♦ rōde tācen (nt. a). faire le signe de croix (ge)bletsian/(ge)bledsian (Vf2) > a.m. bless ♦ (ge)mearcian mid rōde (Vf2) ♦ wyrcan crīstesmǣl. (se signer) (ge)segnian/(ge)sēnian/(ge)sǣnian (Vf2), v.n. signa (Vf1), v.h.a. seganōn (Vf2) > all.m. segnen.

2. (marque, repère) m(e)arc/mærc (f. ō) > a.m. march, got. marka (f. ō), v.n. mark (nt.), v.h.a. marca (f. ō) > all.m. Mark, v.fr. merke ♦ mircels/mercels/myrcels (m. et f.) ♦ segn (m. et nt. a) ♦ tāc(e)n ←.

3. (signe d’écriture) m(e)arc ← ♦ mearcung/mærcung > a.m. marking, v.h.a. marchunga {f. ō} ♦ nōt (m.). signe de ponctuation tōdāl/tōdǣl (nt.).

4. (indication, marque, symptôme) ætȳwnes (f. jō) ♦ bīs(e)nung/bȳsnung (f. ō) ♦ m(e)arc ← ♦ tāc(e)n ← ♦ tācnung, v.h.a. zeihhanunga {f. ō}. signe distinctif gem(i)erce (nt.) ♦ glēawnes/glauwnes (f. jō) ♦ m(e)arc ← ♦ mearcung ← ♦ mircels ← ♦ tāc(e)n ← ♦ tācnung ←. (forme significative) tāc(e)n ←. (symbole, emblème) bēhþ/bīecþ (f. ō) ♦ tāc(e)n ←. être le signe de (ge)tācnian (Vf2) > a.m. token, got. taiknjan (Vf1), v.n. tákna (Vf2), v.h.a. zeihhanan (Vf1), zeihhanōn (Vf2) > all.m. zeichnen.

5. (présage) andgiettācen (nt. a) ♦ bēacen/bīecn/bēc(e)n/bēcun (nt. a) > a.m. beacon, v.h.a. bouhhan/pouchan, v.s. bōkan, v.fr. bēken/bāken (nt. a) ♦ bydel (m. a), v.h.a. butil (m.) > all.m. Büttel ♦ forebēac(e)n/forebēcen (nt. a) ♦ foretāc(e)n (nt. a) ♦ fortīn/fertīn (nt.) ♦ gebīcnung/gebēacnung (f. ō) ♦ tāc(e)n ← ♦ tācnung ← ♦ wītega/wīt(i)ga, v.h.a. wīzzogo {m. an}.

6. signe céleste heofonbēacen (nt. a). signe de feu fȳrentācen (nt. a). signe de malheur wēatāc(e)n (nt. a). signe de menace bēotung (f. ō). signe de paix friþobēacen/freoþobēacen (nt. a) ♦ friþotāc(e)n/freoþotāc(e)n (nt. a), v.n. friðartákn (nt.). signe de victoire sigetāc(e)n (nt. ja) ♦ sigortāc(e)n (nt. ja). signe du zodiaque tāc(e)n ← ♦ (ge)tācnung ←. signe étrange/extraordinaire wundorbēacen (nt. a). signe prodigieux sōþtācen (nt. a) ♦ sōþwundor (nt. a) ♦ wundortācen, v.h.a. wuntarzeichen {nt. a}, v.s. wundartēkan. signe trompeur fācentācen (nt. a).