aveugle

aveugle, adj.


1. (privé de la vue) biseneblind > a.m. blind, got. blinds, v.n. blindr, v.h.a. blint > all.m. blind, v.s. blind, v.fr. blind ♦ ungesēonde ymesēne. complètement aveugle stærblind/stareblind, v.h.a. staraplint > all.m. starrblind. devenir aveugle āblindian (Vf2). né aveugle blind(ā)boren. rendre aveugle āblendan (Vf1) ♦ āblindan (Vf1) ♦ (ge)blendan, got. gablindjan, v.h.a. blentan > all.m. blenden {Vf1}, v.fr. blenda/blinda ♦ (ge)blendian (Vf2) ♦ forblindian (Vf2) ♦ ofblindian (Vf2).


2.
(sans discernement) hygeblindmōdblind þēostor/þēoster/þēostur/þȳster/þēostre/þī(e)stre/þȳstre, v.s. thiustri, v.fr. thiustere ♦ þēostrig/þȳstrig/þrīostrig. (CONFIANCE, etc.) unfricgende.


3.
(qui ne laisse pas passer le jour) blind ←.