suffisant

suffisant, adj.


1. (qui suffit) fulhealden gemetlic, v.h.a. gimezlīh ♦ genōg/genōh > a.m. enough, got. ganōhs, v.n. (g)nógr, v.h.a. ginuog > all.m. genug, v.s. ginōg, v.fr. enōch ♦ ginne (ja/jō) ♦ gōd > a.m. good, got. gōþs, v.n. góðr, v.h.a. guot > all.m. gut, v.s. gut, v.fr. gōd ♦ me(o)deme/me(o)dume, v.h.a. metam/metem ♦ rūm, got. rūms, v.n. rúmr, v.fr. rūm. amplement suffisant fulhealden ginne (ja/jō) ♦ gōd ←♦ rūm ←. être suffisant ācuman (VF4) ♦ geneah, got. ganah, v.h.a. ginah {perf. pr., 3ème sg.} ♦ (ge)nōg bēon/wesan genyhtsumian/genihtsumian, v.h.a. ginuhtsamōn {Vf2} ♦ līcian (Vf2) > a.m. like, got. leikan (Vf3), v.n. líka (Vf2), v.h.a. līhhēn (Vf3), v.s. līkōn, v.fr. līkia ♦ wel līcian (Vf2).


2.
(outrecuidant, etc.) belcedswēoragi(e)lplic þrūtigende.