sûreté

sûreté, n.


(ge)synto/(ge)syntu (f. ō) ♦ hālwende sorglēast/sorhlēast (f. ō). en sûreté, loc. adj. (ge)hāl(ge)hǣle gehealden gehealdfæst gesund > a.m. sound, v.h.a. gisunt > all.m. gesund, v.s. gisund ♦ orsorg/orsorh, v.h.a. ursorg ♦ orsorglic saclēas, v.n. saklauss ♦ sicor > a.m. sicker, v.h.a. sihhur/sichor > all.m. sicher, v.s. sikur/sikor, v.fr. sikur/siker ♦ sorglēas/sorhlēas.
mettre en sûreté āwerian/āwerg(e)an (Vf1) ♦ befæstan (Vf1), v.fr. bifesta ♦ belūcan (VF2) ♦ ge)friþian/(ge)freoþian, got. -friþōn, v.h.a. -fridōn {Vf2}, v.s. friđon, v.fr. frethia/frithia/ferdia ♦ gehȳdan/gehīdan > a.m. hide (Vf1) ♦ (ge)nerian/(ge)ner(i)gan, got. (ga)nasjan, v.h.a. nerian > all.m. nähren, v.s. nerian, v.fr. nera {Vf1} ♦ gēocian (Vf2) ♦ werian/wærian, got. warjan, v.n. verja, v.h.a. wer(r)en {Vf1}, v.s. werian, v.fr. wera ♦ ymbtrymman/ymbtrymian (Vf1). reposer en sûreté sur se(o)mian/siomian, v.h.a. gisemōn {Vf2}.