testament

testament, n.


1. (acte juridique) (ge)cwide/(ge)cwyde (m. i), v.n. kviðr, v.h.a. quidi/quiti (m. i) ♦ willa (m. an) > a.m. will, got. wilja (m. jan), v.n. vili (m. jan), v.h.a. willo (m. jan) > all.m. Wille, v.s. willio, v.fr. willa ♦ wīse (f. ōn), wīs (f.) > a.m. wise, v.n. vísa (f.), v.h.a. wīsa (f. ō et ōn) > all.m. Weise, v.s. wīsa, v.fr. wīs ♦ witword (nt. a). testament annulé uncwedene yrfebēc (f. pl. th. rac.). testament écrit yrfebēc (f. pl. th. rac.) ♦ yrfebōc/irfeboc (f. th. rac.) ♦ yrfegewrit/erfegewrit (nt. a). testament inofficieux (QUI LÈSE LES PROCHES) unārlice yrfebēc (f. pl. th. rac.). dispute à propos d’un testament yrfegeflit/irfegeflit (nt. a).


2.
(BIBLE) ǣgecȳþnes (f. jō) ♦ (ge)cȳþnes (f. jō). Ancien Testament sēo ealde ǣgesetnes (f. jō) ♦ sēo ealde lagu (f. ō) ♦ sēo hundseofontige gefadung (f. ō). Nouveau Testament sēo nīwe ǣsēo nīwe gewitnes (f. jō). contenu dans le Nouveau Testament godspellicgodspel(l)isc.