tonnerre

tonnerre, n.


þunor/þunar/þuner/þunur (m. a) > a.m. thunder, v.n. þunarr > þórr, v.h.a. donar > all.m. Donner, v.s thunar, v.fr. thuner ♦ þunring (f. ō) > a.m. thundering. tonnerre du nord norþþunor (m. a). vacarme du tonnerre þunorrādstefn (f. ō).