balancer

balancer, v.


1. vi. (être indécis) flogettan (Vf) ♦ wancian (Vf), v.n. vakka, v.h.a. wankōn (Vf2) > all.m. wanken ♦ windan > a.m. wind, got. windan, v.n. vinda, v.h.a. wintan > all.m. winden {VF3}, v.s. windan, v.fr. winda.


2.
se balancer, vp. lācan, got. laikan, v.n. leika {VF7}. qui se balance de-ci de-là rīdusende.