tournure

tournure, n.


1. (locution, expression) foreset(ted)nes (f. jō).


2.
prendre tournure (ÉVÉNEMENT, etc.) āspringan (ūp) (VF3) ♦ āweaxan (VF7) ♦ (ge)grōwan (VF7) > a.m. grow, v.n. gróa, v.h.a. gruoan, v.fr. grōwa/grōia (VF7) ♦ (ge)weaxan (VF7) > a.m. wax, got. wahsjan (VF6), v.n. vaxa (VF6), v.h.a. wahsan (VF6) > all.m. wachsen, v.s. wahsan, v.fr. waxa (VF6) ♦ scypian/scipian (Vf2) ♦ wæcnan (VF6/Vf1) > a.m. waken, got. gawaknan (Vf4), v.n. vakna (Vf2).