vanter

vanter, v.


1. vt. āhebban/āhæbban (VF6) ♦ āmǣran (Vf1) ♦ (ge)mic(e)lian/(ge)myclian (Vf2), got. mikiljan (Vf1), v.n. mikla (Vf2), v.h.a. mihhilōn (Vf2) ♦ oþhebban (VF6) ♦ þennan/þenian, v.n. þenja, v.h.a. den(n)en > all.m. dehnen {Vf1} ♦ ūpāhebban (VF6).


2. se vanter
, vp. bodian (be) > a.m. bode, v.n. boða {Vf2} ♦ bō(ga)n/bōian gealpettan (Vf) ♦ gi(e)lpan/gelpan > a.m. yelp (VF3) ♦ hrēman/hrīeman/hrȳman (Vf) ♦ hrēþan (Vf) ♦ wuldrian (Vf2). en se vantant bēotlīce.