béni

béni, adj.


1. (heureux, bienheureux) ēadēadhrēþig/ēaþhrēþig ēadig, got. audags, v.n. auðigr, v.h.a. ōtag, v.s. ōdag ♦ ēadi(g)lic (ge)sǣlig/gesēlig > a.m. silly, v.h.a. sālīg > all.m. selig, v.s. sālīg.


2. (saint)
gebletsod ♦ gāsthālig/gǣsthālig (ge)hālgod(ge)sǣlig ← ♦ hālig > a.m. holy, got. hailags, v.n. heilagr, v.h.a. heilag > all.m. heilig, v.s. hēlag, v.fr. hēlich.