chair

chair, n.


1. brǣd flǣ(s)c/flē(s)c (nt. i) > a.m. flesh, v.n. flesk (nt.), v.h.a. fleisk (nt. a) > all.m. Fleisch, v.s. flēsk/fleisk (nt.), v.fr. flask/flesk (nt.). de chair flǣscen. fait chair (incarné) geflǣschamod geflǣscod gelīchamod. selon la chair (PARENTÉ) flǣsclīce. une seule chair (RELATION CONJUGALE) ān flǣsc. bien en chair fǣt(t)/fett > a.m. fat, v.n. feitr, v.h.a. feizzit > all.m. feist, v.s. feit, v.fr. fat ♦ grēat > a.m. great, v.h.a. grōz > all.m. gross, v.s. grōt, v.fr. grāt ♦ ofǣte/ofeten. faiblesse de la chair hnescnes (f. jō).


2.
chair à saucisse gehæcca mearg/mærg/mærh/mearh/merig (m. et nt.) > a.m. marrow, v.n. mergr (m. i), v.h.a. mar(a)g (nt. a) > all.m. Mark, v.s. marg, v.fr. merg/merch ♦ mearhgehæc(c) (nt.) ♦ mearhæccel (nt.). chair d’un animal mort de mort naturelle myrten (nt.) ♦ steorfa (m. an), v.h.a. sterbo. chair de lion lēonflǣsc (nt. i). chair de poule (hérissement) cylewearte/cielewearte (f. ōn).