chien, n.
1. docga (m. an) > a.m. dog ♦ hund > a.m. hound, got. hunds, v.n. hundr, v.h.a. hund > all.m. Hund {m. a}, v.s. hund, v.fr. hund. de chien hunden, v.h.a. huntin ♦ hundlic. chien d’arrêt ræcc (m.). chien de chasse hund ← ♦ wælhwelp (m. a). (CHASSE AU GROS GIBIER) hēahdēorhund (m. a) ♦ hrānhund (m. a). chien de l’enfer hellehund (m. a). chien enragé wēdehund (m. a). à moitié chien healfhundisc.
2. chien ! (INSULTE) docga ← ♦ hund ←.