citadin

citadin, n. et adj.


1. n. burglēod/burhlēod (m. i) ♦ burgsǣta/burhsǣta/burhsēta/burgsīta (m. an) ♦ burgsittend/burhsittend (m. nd) ♦ burhmann (m. th. rac.) ♦ burgwarumann (m. th. rac.) ♦ castelmann (m. th. rac.) ♦ ceasterbūend (m. nd) ♦ portmann (m. th. rac.) ♦ portwara (m. an) ♦ portwer (m. a) ♦ stōcweard (nt. a). citadins aþolware (m. pl. i) ♦ burhlēode, v.h.a. burgliuti {m. pl. i}, v.s. burgliudi ♦ burgwaran/burhwaran (m. pl. an) ♦ burgware/burhware (m. pl. i) ♦ burgwaru/bur(u)hwaru (f. ō) ♦ burhwered/burhwerod (nt. a) ♦ ceasterlēode (f. pl. i) ♦ ceastersǣtan/ceastersǣte (m. pl.) ♦ ceastergewaran (m. pl. an) ♦ ceasterware (m. pl. i) ♦ ceasterwaru (f. ō) ♦ (ge)ceasterwaran (m. pl. an).

2. adj. burgsittende (ja/jō).