clameur

clameur, n.


cearm/ci(e)rm/cyrm (m. a) ♦ ceir clipung/clypung/cle(o)pung (f. ō) ♦ geclips/geclibs/geclebs/gecleps/geclysp (ge)hlȳd (nt. i) ♦ (ge)þēot/(ge)þōt (nt.) ♦ herecirm (m. a) ♦ herewōp (m. a) ♦ hlūdnes (f. jō) > a.m. loudness ♦ (h)rēam/hēarm (m. a) ♦ hrōp (m.), got. hrops (m.), v.n. hróp, v.h.a. (h)ruof > all.m. Ruf ♦ onhrōp (m.) ♦ þēotung (f. ō). clameurs au jour du jugement dernier heofonwōma (m. an). élever des clameurs contre wiþrēotan (VF2).