conduit, n.
1. (D’EAU) flōde (f. ōn) ♦ lād (f. ō) > a.m. lode ♦ pīpe (f. ōn) > a.m. pipe, v.n. pípa, v.h.a. pfīfa > all.m. Pfeife ♦ þrūh/þūrh (m., f. et nt. th. rac.) ♦ wætergelād (nt. a) ♦ wætergelǣt (nt.) ♦ wæterscipe/wæterscype (m. i) ♦ wætertīge/wætertȳge (m.) ♦ wæterþrūh (f. th. rac.) ♦ wæterweg (m. a).
2. conduit auditif earþyrel.