adversaire

adversaire, n.


1. (ennemi) andsaca (m. an), v.s. andsako (m.) ♦ gesaca (m. an) ♦ (ge)winna (m. an) ♦ hildegiest/hildegæst (m. i) ♦ sceþþend (m. nd) ♦ scildhete/scyldhete (m. i) ♦ wiþerbersta (m. an) ♦ wiþerbreca/wiþerbr(e)oca/wiþerbraca/wiþerbruca (m. an) ♦ wiþercora (m. an) ♦ wiþerflita (m. an) ♦ wiþerwengel (m.) ♦ wiþ(er)feohtend (m. nd). (SATAN) wiþerbreca ← ♦ wiþerbrōga (m. an). adversaire armé d’une épée sweordgenīþla (m. an). adversaire cruel/farouche/furieux torngenīþla (m. an). adversaire de longue date ealdefā (m. an) ♦ ealdgewinna (m. an) ♦ ealdhettend (m. nd) ♦ fyrngeflita (m. an). adversaire impressionnant āglǣca/ǣglǣca/ǣglēca/āhlǣca (m. an). adversaire maudit hearmscaþa (m. an) ♦ heoruwearg/heoruwearh (m.) ♦ nīþgæst/nīþgyst (m. i). qui n’est pas considéré comme un adversaire unfāh, v.fr. unfāh.

2. (contradicteur) wiþercwida/wiþercwyda (m. an), v.h.a. widarqueto ♦ wiþersprecend (m. nd).

3. (AU TRIBUNAL) gesaca (m. an) ♦ wiþersaca, v.h.a. widarsahho {m. an}, v.s. wiđarsako.