convaincre

convaincre, vt.


1. (persuader) āspanan (VF6) ♦ ātyhtan/ātihtan (Vf) ♦ beswāpan/beswǣpan forþtihtan (Vf) ♦ gelǣran/gelēran (Vf1) ♦ getǣcan (Vf1) ♦ getrēowian/getrīowian (Vf2) ♦ getrūwian (Vf2) ♦ (ge)tyhtan/(ge)tihtan (Vf1), v.h.a. zuhten (Vf1), zuhtōn (Vf2) > all.m. züchten ♦ (ge)wēman (Vf1) ♦ oferreccan (Vf1) ♦ oferstǣlan (Vf1) ♦ onbryrdan/anbryrdan (Vf) ♦ scȳan (Vf1) ♦ þurhlǣran (Vf1).


2.
convaincre de (donner des preuves) convaincre d’erreur æfsecgan (Vf3) ♦ gescendan/gescyndan/gesci(e)ndan (Vf1) ♦ ofercuman (VF4) ♦ oferdrīfan (VF1) ♦ oferflītan (Vf1) ♦ ofermǣnan oferreccan (Vf1) ♦ oferstǣlan (Vf1). convaincre de crime bestǣlan/bestēlan (on) (Vf1) ♦ oferstǣlan (Vf1) ♦ onbestǣlan (Vf1) ♦ gesōþian on ānum (Vf2).