crainte

crainte, n.


1. anda/onda/oneþa/onoþa/anoþa (m. an), v.n. andi (m.), v.h.a. anado/anto (m. an), v.s. ando (m.) ♦ ege/æge (m. i) > a.m. awe, got. agei (f.), v.h.a. agi/egi (m.) ♦ eg(e)sa (m. an), got. agis (nt. a), v.h.a. agiso (m. an), v.h.a. egisa (f.), v.s. egiso (m.) ♦ egnes (f. jō) ♦ forhtnes/fyrhtnes (f. ō) ♦ forhto forhtung (f. ō) ♦ (ge)fyrhto/fyrhtu/fryhtu (f. īn) > a.m. fright, got. faurhtei (f. īn), v.h.a. forhta (f. ō et ōn) > all.m. Furcht, v.s. forhta (f.), v.fr. fruchta ♦ gewand (nt.) ♦ ōga (m. an) ♦ ōht (f.) ♦ ondesn (f.) ♦ ondesnes (f.) ♦ ondrysnu/andrysnu/andrysno (f.) ♦ onþracung/anþracung (f. ō). considérer/ regarder avec crainte onscunian/onscynian/onsceonian/anscunian/āscunian (Vf2).

2. de crainte que, loc. conj. ēaþe mæg þȳ lǣs (þe).