dénouer

dénouer, vt.


1. (délier, détacher) āspannan (VF7) ♦ āwrīþan (VF1) ♦ (ge)lī(e)san/(ge)lēsan/(ge)lȳsan, got. lausjan, galasjan, v.n. leysa, v.h.a. lōsen > all.m. lösen {Vf1}, v.s. lōsian, v.fr. lēsa ♦ onliþian/onleoþian (Vf) ♦ onlīesan/onlȳsan/onlēsan (Vf1) ♦ onsǣlan/unsǣlan (Vf) ♦ onslūpan (VF7) ♦ ontēon (VF2) ♦ ontīgan/untīgan > a.m. untie (Vf1) ♦ onwindan (VF3) > a.m. unwind ♦ tōdōn (-mi) ♦ tōlȳsan/tōlīsan, v.h.a. zelōsen {Vf1} ♦ unbindan/onbindan/anbindan/inbindan > a.m. unbind, got. andbindan, v.h.a. intpintan > all.m. entbinden {VF3}, v.s. antbindan ♦ uncnyttan/oncnyttan (Vf) ♦ undōn/ondōn > a.m. undo, v.h.a. intuon {-mi} ♦ unfæstnian (Vf2) > a.m. unfasten ♦ unlȳsan/unlī(e)san/unlēsan (Vf1) ♦ unspannan/onspannan (VF7) ♦ unwrīþan/onwrīþan (VF1).


2.
(UNE INTRIGUE, etc.) rec(c)an/reccean (Vf1), v.s. rekkian.