dépit

dépit, n.


1. (déception) nīþ (m. a), got. neiþ (nt. a), v.n. níð (nt.), v.h.a. nīd (m. a) > all.m. Neid, v.s. nīđ, v.fr. nīth.


2.
en dépit de, loc. prép. būtan/būton/būtun/būte > a.m. but, v.h.a. biūzan, v.s. būtan/bōtan, v.fr. būta ♦ for > a.m. for, got. faur, v.h.a. fora > all.m. vor, v.s. for/far/fur, v.fr. for ♦ ufenan/ufenon.