diabolique

diabolique, adj.


dēofolcunddēofollic/dēof(el)lic fēondlic > a.m. fiendlike ♦ scuccen/sceoccen. acte diabolique dēofoldǣd (f. i). avidité/cupidité diabolique dēofolgītsung (f. ō). crime diabolique hellfiren (f. ō). personne diabolique dēofol/dēoful/dīoful/dīobul/dīabul/dīowl/dēohl (m. et nt. a) > a.m. devil, got. diab(a)ulus (m. u), v.n. djǫfull, v.h.a. tiufal (m. a) > all.m. Teufel, v.s. diuƀal/diobol/diabol/diuvil (m.), v.fr. di(o)vel (m.)