dignité

dignité, n.


1. (noblesse) æþelborennes (f. jō) ♦ (ge)þungennes (f. jō) ♦ weorþmynd/weorþmynt (f. i).


2.
(gloire, honneur) ārweorþnes/ārwyrþnes (f. jō) ♦ geþyncþo/geþincþo (f. ō) ♦ medemnes/medumnes (f. jō) ♦ weorþscipe/wurþscipe (m. i) > a.m. worship.


3.
(solennité) weorþmynd ← ♦ weorþscipe ←. donner de la dignité beweorþian (Vf2) ♦ dōmes belecgan (Vf1) ♦ geæþelian (Vf2) ♦ (ge)brēman (Vf) ♦ (ge)mǣran/(ge)māran, got. mērjan, v.n. mæra, v.h.a. māren/mārran {Vf1}, v.s. mārian ♦ (ge)mǣþrian/gemēþrian (Vf2) ♦ (ge)weorþian/(ge)wurþian/(ge)wyrþian (Vf2), got. wairþōn (Vf2), v.n. virða (Vf1), v.h.a. werdōn (Vf2), v.s. giwerđōn ♦ gewlitigian/gewlitegian (Vf2) ♦ (ge)wundrian (Vf2). rehausser la dignité de gegōdian (Vf2). revêtir de dignité dōmes belecgan (Vf1) ♦ geæþelian (Vf2) ♦ (ge)brēman (Vf) ♦ (ge)mǣþrian ← ♦ (ge)weorþian ← ♦ gewlitigian/gewlitegian (Vf2).


4.
(conduite honorable) geris(e)ne/gerysne (nt. pl. ja).


5.
(haut rang, importance) geþyncþo ← ♦ hefe (m.) ♦ hēre (f.), v.h.a. hēre (f.).


6.
(fonction) dignité d’évêque bisceopfolgoþ (m. a) ♦ bisceophād (m. a) ♦ bisceopþegnung (f. ō) ♦ healdnes (f. jō). dignité de pape pāpanhād (m. a) > a.m. popehood ♦ pāpdōm > a.m. popedom (m. a) ♦ þone micclan hād (m. a). dignité de prince æþelinghād. dignité de roi cynedōm (m. a) ♦ cyningdōm > a.m. kingdom, v.n. konungdómr, all.m. Königtum {m. a}, v.s. kuningdōm ♦ cynehād (m. a) ♦ cynescipe (m. i).