divinité

divinité, n.


1. (nature divine) godcund(lic)nes (f. jō) ♦ godcundspēd (f. i) ♦ godhād (m. u et a) ♦ godmægen (nt. a).

2. (dieu) divinité de l’enfer dēaþgod (m. a) ♦ hel(le)god (nt.), v.h.a. hellagot. divinité païenne dēofol/dēoful/dīoful/dīobul/dīabul/dīowl/dēohl (m. et nt. a) > a.m. devil, got. diab(a)ulus (m. u), v.n. djǫfull, v.h.a. tiufal (m. a) > all.m. Teufel, v.s. diuƀal/diobol/diabol/diuvil (m.), v.fr. di(o)vel (m.) ♦ gedwolgod (m. a) ♦ gi(e)ld/geld/gyld/geold (nt. a), got. gild (nt. a ?), v.n. gildi/gjald (nt.), v.h.a. gelt (nt. a) > all.m. Gelt, v.s. geld (nt.), v.fr. jeld (nt.) ♦ wōhgod (m. a).