écrouler

s’écrouler, vp.


1. (tomber à terre) adūn feallan (VF7) ♦ āhnīgan (VF1) ♦ ā(h)rēosan (VF2) ♦ būgan > a.m. bow, got. biugan, v.n. bjóga, v.h.a. biogan > all.m. biegen, v.s. būgan {VF2} ♦ fealletan (Vf) ♦ gecringan/gecrincan (VF3) ♦ (ge)f(e)allan > a.m. fall, v.n. falla, v.h.a. fallan > all.m. fallen {VF7}, v.s. fallan, v.fr. falla (VF6/7) ♦ niþerfeallan (VF7) ♦ ofhrēosan (VF2) ♦ samodfeallan (VF7). qui s’écroule niþerhrēosende. s’écrouler mort gedeorfan (VF3). s’écrouler sur ā(h)rēosan (VF2) ♦ cwȳsan (Vf), got. qistjan (Vf1), v.s. quetsan ♦ forfeallan (VF7) ♦ inhrēran on(ge)hrēosan/anhrēosan (VF2).


2.
(s’effondrer, tomber en ruines) āfeallan (VF7) ♦ ā(h)rēosan (VF2) ♦ āsīgan (Vf1) ♦ āsincan (VF3) ♦ (ge)drēosan, got. (ga)driusan {VF2}, v.s. driosan ♦ (ge)wīcan, v.n. víkja, v.h.a. wīhhan > all.m. weichen {VF1}, v.s. wīkan, v.fr. wīka ♦ tōfeallan, v.h.a. zefallan > all.m. zerfallen {VF7}, v.s. tefallan ♦ tōglīdan (VF1), v.s. teglīdan.


3.
faire s’écrouler āscūfan/āscēofan (VF2) ♦ āscylfan āwendan/āwændan (Vf1) ♦ foreāstreccan (Vf1) ♦ geēaþmēd(i)an (Vf1) ♦ (ge)glendrian (Vf2) ♦ gehnǣgan (Vf) ♦ gesǣgan (Vf1) ♦ ofcirran (Vf1) ♦ oferweorpan (VF3) ♦ tōwe(o)rpan/tōworpan/tōwurpan/tōwyrpan/teweorpan, v.h.a. ziwerfan/zerwerfan > all.m. zerwerfen {VF3}, v.s. teweorpan, v.fr. tōwerpa/tiwerpa ♦ þennan/þenian, v.n. þenja, v.h.a. den(n)en > all.m. dehnen {Vf1} ♦ ymbstyrian (Vf1).