empêchement

empêchement, n.


(entrave, obstacle) ǣswic/ēswic/ǣswyc (m. ja) ♦ ǣswicnes (f. jō) ♦ gelatu (f) ♦ (ge)letting/(ge)lætting (f. ō) ♦ gemearr (nt.) ♦ gescrencednes (f. jō) ♦ hremming (f. ō) ♦ mi(e)rrelse/myrrelse (f.) ♦ ongēanhworfennes (f. jō) ♦ ongēanwyrdnes (f. jō) ♦ oþsperning/oþspyrning (f. ō) ♦ rūma (m. an) ♦ sporning (f. ō). sans empêchement, loc. adj. ābundenfrēo/freoh/frīo/frioh/frig/frī/frȳ > a.m. free, got. freis, v.n. frír, frjáls, v.h.a. frī > all.m. frei {ja/jō}, v.s. frī, v.fr. frī ♦ rūm, got. rūms, v.n. rúmr, v.fr. rūm. sans empêchement, loc. adv. openlīce > a.m. openly, v.h.a. offanlīhho, v.s. opanlīko.