alléger

alléger, v.


1. vt. (adoucir, atténuer) ādrȳgan/ādrīgan (Vf1) ♦ ālīhtan (Vf1) > a.m. alight ♦ brȳsan/brēsan (Vf) > a.m. bruise ♦ gehelpan (VF3) ♦ (ge)hnescan/(ge)hniscan (Vf1) ♦ (ge)hnescian/(ge)hnexian (Vf2) ♦ geīeþan/geēþan (Vf) ♦ geīeþrian/geēþrian (Vf) ♦ (ge)līhtan/(ge)lēhtan, v.h.a. galīhtian/gilīhten {Vf1} ♦ geliþewācian (Vf1) ♦ (ge)liþewǣcan (Vf1) ♦ (ge)līþi(gi)an/(ge)līþegian/(ge)lēoþian (Vf2) ♦ gemet(e)gian/gemætgian/gemetigian (Vf2) ♦ gemetlǣcan (Vf1) ♦ onlīhtan (Vf1) ♦ onlīþian (Vf) ♦ onwǣcan (Vf1) ♦ tōlǣtan, v.h.a. zelāzzan {VF7}, v.s. telātan ♦ tōliþian/tōleoþian (Vf2) ♦ tōlȳsan/tōlīsan, v.h.a. zelōsen {Vf1} ♦ underlīhtan (Vf1) ♦ wanian/wonian (Vf2) > a.m. wane, got. wanan (Vf), v.n. vana (Vf), v.h.a. wanōn (Vf2), wanēn (Vf3), v.s. wanon, v.fr. wania/wonia. (UNE DOULEUR) gelīhtan ←.


2.
s’alléger, vp. (s’apaiser, s’adoucir) līþi(gi)an ←.