équipement

équipement, n.


(D’UN HOMME) gearwe (f. ōn), v.h.a. garawi (f.), v.s. garuwi (f.) ♦ geatwe (f. pl. wō) ♦ gerǣde/gerēde (nt. an) ♦ hyrst, v.h.a. hrust(i) {f. i}. (D’UN VÈHICULE) faru (f. ō) > a.m. fare, v.h.a. fuora, v.fr. fare/fera/fer(e) (f.). (D’UN NAVIRE) scipforþung/scipfyrþ(r)ung (f. ō). équipement militaire beadusearo (nt. wa) ♦ ēoredgeatwe (f. pl. wo) ♦ fyrdgeatwe (f. pl. wō) ♦ (ge)wǣpnung (f. ō) ♦ gryregeatwe (f. pl. wō) ♦ heorusceorp (nt. a) ♦ heregeatu (f. ō) > a.m. heriot ♦ searo/searu/syru/siru (nt. wa), got. sarwa (nt. pl. wa), v.n. sørvi (nt.), v.h.a. saro (nt. pl. wa) ♦ wǣpenþrǣge wīggetāwe (f. pl. wō) ♦ wīghyrst (f. i). équipement militaire laissé en héritage lāf/lǣf (f. ō), got. laiba (f. ō), v.n. leif, v.h.a. (ā)leiba (f. ō), v.s. lēƀa, v.fr. lāva. équipement nécessaire nēadprin (nt.)