estomac

estomac, n.


1. (DE L’HOMME) brēost (nt. a et f. ō) > a.m. breast, got. brusts (f. th. rac.), v.n. brjóst (nt.), v.h.a. brust (f. th. rac. et i) > all.m. Brust, v.s. briost/breost (nt.), brust (f.), v.fr. brast/burst/borst ♦ būc (m. a), v.n. búkr, v.h.a. būh > all.m. Bauch, v.s. būk (m.), v.fr. buk/buch (m.) ♦ ceosol edroc/edric (m.) ♦ (ge)hrif (nt.), v.h.a. (h)ref (nt. a), v.fr. rif/ref ♦ innoþ/i(o)nnaþ/inneþ, v.h.a. innod {m. a} ♦ maga (m. an), mage (f. ōn) > a.m. maw, v.n. magi, v.h.a. mago > all.m. Magen ♦ wamb/womb (f. ō) > a.m. womb, got. wamba (f. ō), v.n. vǫmb (f.), v.h.a. wamba (f. ō et ōn) > all.m. Wampe, v.fr. wamme. qui a l’estomac robuste magaþiht. qui souffre de l’estomac wambsēoc. rester dans l’estomac (NOURRITURE) gewunian (Vf2), v.h.a. giwonēn (Vf3), v.s. giwonōn. irritation de l’estomac gesceorf (nt.) > a.m. scurf.

2. (D’UN ANIMAL) felofe(o)rþmaga ←. estomac des ruminants felofe(o)rþ.