colline

colline, n.


be(o)rg/biorg/beorh (m. a) > a.m. barrow, got. bairgs, v.h.a. berg (m. a) > all.m. Berg, v.s. berg, v.fr. berch/birg ♦ clūd (m. a) > a.m. cloud ♦ dūn (f. ō) > a.m. down, v.h.a. dūn(a) > all.m. Düne ♦ hēalor hyll/hill (m. ja) > a.m. hill ♦ munt (m. a)> a.m. mount ♦ rind weargbeorg (m. a). colline arrondie hlǣw/hlāw/hlāu/hlēw (m. et nt. wa), got. hlaiw (nt. wa), v.h.a. hlēo (m. wa), v.s. hlēwe ♦ swelle. colline de Sion sīonsīonbeorg. colline habitée par des loups wulfhliþ (nt. a). colline proéminente hēafodbeorg/hēafodbeorh (f. ō) ♦ mundbeorg (f. ō). colline rocheuse stānbeorg/stānbeorh (m. a). colline servant de refuge mundbeorh/mundbeorg (m. a). colline voisine nēahdūn (f. ō). haute colline hēahhliþ (nt. a). petite colline beorgstede/beorhstede (m. i) ♦ cnæpp/cnep (m.) > a.m. knop, v.n. knappr (m.), v.h.a. knoph (m.) > all.m. Knopf, v.fr. knop/knap (m.) ♦ cnoll (m.) > a.m. knoll, v.n. knollr ♦ stūt. collines geswēoru/geswīru/geswȳru (nt. pl.). flanc de colline embrumé misthliþ (nt. a).