exalter

exalter, v.


1. vt.a. (élever) (ge)mic(e)lian/(ge)myclian (Vf2), got. mikiljan (Vf1), v.n. mikla (Vf2), v.h.a. mihhilōn (Vf2) ♦ oþhebban (VF6) ♦ ūpārengan.

b. (louer, vanter) āhebban/āhæbban (VF6) ♦ āmǣran (Vf1) ♦ (ge)mic(e)lian ← ♦ oþhebban (VF6) ♦ þennan/þenian, v.n. þenja, v.h.a. den(n)en > all.m. dehnen {Vf1} ♦ ūpāhebban (VF6).

c. (célébrer, glorifier) gebierhtan/gebe(o)rhrtan/gebyrhtan (Vf) ♦ (ge)dēoran/(ge)dīeran/(ge)dȳran (Vf1) ♦ gedȳrsian, v.h.a. tiurisōn {Vf2} ♦ (ge)mǣrsian/(ge)mērsian (Vf2) ♦ (ge)wuldorfullian (Vf2) ♦ (ge)wundrian (Vf2).

d. (remplir de fierté) āhebban ← ♦ ūp āhebban (VF6).

2. s’exalter, vp. ārǣman (Vf).